Góry Stołowe...

Co nie udało się tydzień temu, nadrobiliśmy tym razem.

Naszła mnie ochota na Góry Stołowe, w tym roku jeszcze nie byliśmy. Może nie do końca nie byliśmy, ale było to tylko marcowe liźnięcie.

Poprzednie nasze wycieczki odbywały się w teoretycznym upale (uciekaliśmy przed nim w góry i lasy), tym razem upału nie było.

Start w Kudowie, małe zakupy w Biedronce i od razu kierunek Czechy.

Na początek super ścieżka rowerowa. Jeśli chodzi o moje strony, mogę sobie o takiej tylko pomarzyć.

Przed miejscowością Hronov, mieliśmy skręcić w prawo, ale coś nam się pomieszało i w rezultacie przejechaliśmy ją prawie w całości. Nic straconego, nie musieliśmy się wracać, tylko trochę trasa nam się zmieniła. Samo miasteczko jakieś takie senne, puste ulice, pozamykane sklepy (w Polsce w soboty wszędzie wielki ruch), rowerzyści gdzieś poznikali. 

 

 

I na tym kończą się fotki. Nie pstrykałam tym razem, bo mam z poprzednich wycieczek. 

Przejechaliśmy 73 km. Czyli tak średnio. Trasa raczej łatwa, kilka podjazdów w Czechach, ale tych z gatunku niestrasznych. Plus pół gwiazdki za podjazd z Ostrej Góry. Z tym, że tu nie chodzi o samo pedałowanie pod górę, a o kiepski stan drogi. Po takich dziurach nie jedzie się dobrze. A od Lisiej Przełęczy, praktycznie same zjazdy.

Wróciliśmy do domu nadspodziewanie wcześnie. I słusznie, ponieważ przylazły deszczowe chmury. My już widzieliśmy je tuż za Karłowem i tak na wszelki wypadek nie zwalnialiśmy tempa. Było z góry, więc luzik. Ostatnie kilometry już bez pośpiechu, nie było szansy, że nas coś dopadnie. Przylazły później.

 
 

 

Powinna być jeszcze trzecia mapa, ale już mi się nie chciało jej "robić".